Wat laat ik achter… en gaat toch mee?

Blogserie over mijn Mini-Vision Quest (2)

We staan voor een hek, dat als toegang dient naar het stiltegebied. We worden gevraagd om hardop te noemen wat we achterlaten zodra we straks het stiltegebied inlopen.

Meteen beginnen mijn gedachten te ratelen en ontstaat er een verhitte discussie in mij.

Wat was ook alweer de aanleiding dat ik hier aan mee wilde doen? Die beslissing nam ik in een half jaar eerder. Dat was het moment dat ik toegaf aan mijn diep vermoeide, overspannen en ontregelde toestand.

Ik wil alles voor nu achter me laten; mijn gezin met al die intensieve drukte, mijn werk waar ik aan het re-integreren ben, mijn plannen en ideeën voor mijn coachingspraktijk, alle actielijstjes, mijn vragen, de antwoorden die zich nog mogen ontvouwen, mijn twijfels, mijn vermoeidheid. En dan flitst het door me heen, dat ik mijn gezin helemaal niet achter wil laten en al het andere ook niet. Ik wil juist kunnen zijn met dat wat er is in het moment. Geen geforceerd gedoe. Dus daarmee besloot ik dat ik achter me wil laten: Al het Moeten.

Eén voor één stappen we het stiltegebied in en beginnen we aan onze stiltetocht naar de plek waar de solo-quest zal gaan beginnen.

Als een mantra zeg ik in gedachten: ‘al het moeten laat ik achter mij’. Ik stap door het natte gras, met mijn bepakking op mijn rug. De verhitte discussie in mij gaat verder. Wat moet ik dan eigenlijk allemaal? En van wie? Moet ik dan zoveel van mezelf? Hmmmm, nou, ik wìl zo veel en zo graag en zo snel. Dat is het meer. En ik heb gemerkt dat ik met wilskracht een heel eind kan komen, maar dat het zo kan verkrampen waardoor dat, waar ik zo naar verlang, kapot gaat. Vanuit ‘zijn’ is het veel fijner. Dat weet ik, maar ik kan er niet bij. Dat is wat ik weer wil ervaren, gewoon ‘zijn’, en vanuit die ‘zijnskracht’ afgestemd zijn, antwoorden krijgen, vertrouwen voelen en weer mogen creëren.

En hoe zit het dan met mijn gezin dat ik voor dit weekend achter me laat? Oh man, hoe vaak scheeuw ik van binnen dat ik wil vluchten van huis, van die explosieve driftbuien van mijn zoon, van de doordeweekse sleur, al die zelfde handelingen, de claimende aandacht en geruzie om mij. Af en toe wil ik er ver weg van zijn. Ik heb ook mijn eigen ruimte nodig, tijd voor mezelf, alleen. Hoe is dat nu? Ik kijk om mij heen, grijze wolken in de lucht, ganzen vliegen over. Ik adem eens diep in en uit. Ik breng mijn aandacht naar mijn voeten. Jemig, wat ben ik toch vooral in mijn hoofd. Ik verlang naar zakken, naar me aanwezig voelen in mijn hele lichaam, niet alleen in mijn hoofd. Mijn rugzak is zwaar. Mijn schouders verkrampen. En toch vind ik dat zware een lekker gevoel, omdat het me zo duidelijk op de aarde drukt. Het helpt me mijn benen, knieën en voeten op te merken. Nu weet ik het: nee, het is deze keer niet wegvluchten van mijn gezin. Het is de behoefte om alleen te zijn, om ruimte en tijd los te laten, en om te zakken in mijn lijf, in de aarde. En mijn liefde voor mijn gezin draag ik bij me.

Later op dag, tijdens mijn solo-quest, het schemert en regent, schuil ik onder mijn tarp. Ik voel verdriet opkomen. Een knoop in mijn buik, tranen stromen. Ik mis mijn gezin. Ik wil mijn dochter, mijn zoon en mijn lief zo graag vasthouden nu. Ik wil ze vertellen hoeveel ik van ze houd. En hoe fijn en leuk ik ons viertjes vind. Ik pak de vier schelpen erbij die ik bij aankomst op mijn natuurplek vond. Bruin gestreept van buiten en zilver aan de binnenkant. Ik leg ze in mijn hand en voel hoe glad ze zijn, ik zie de kleuren en de vormen. Ik praat tegen elke schelp. Alles wat gezegd wil worden, spreek ik hardop uit. Ik voel me diep verbonden met hen. En ik besef me dat ik dankbaar ben voor de liefde en het gemis dat ik ervaar. Zorgvuldig leg ik de vier schelpen in elkaar, elkaar innig beschermend en dragend.

Wat zou jij wel eens achter je willen laten of willen loslaten? En wat zegt dat over wat je juist wil toelaten in je leven?

Mocht je dat loslaten eens willen onderzoeken met behulp van symbolen uit de natuur, dan kun je deze oefening zelf doen.

Laat je reactie hieronder achter. Ik lees ze graag en met aandacht.